BITWY UŁANÓW: SZCZEKOCINY 1939r. I KOMARÓW 1920r.

01.01.2021, 15:16

Czesław Orliński

BITWY UŁANÓW: SZCZEKOCINY 1939r. I KOMARÓW 1920r.

Rodzina Pułkowa 8 Pułku Ułanów księcia Józefa Poniatowskiego w Krakowie przesłała dla szkoły i środowiska Szczekocin wydawany od wielu lat Komunikat, w tym roku nr 29. Prezes Rodziny Pułkowej Jakub Krzysztof Czekaj dziękuje organizatorom obchodów w Szczekocinach rocznicy bitwy z 3 września 1939 r. oraz bitwy pod Komarowem, niedaleko Zamościa z 31 sierpnia 1920r. - ostatniej wielkiej bitwie kawaleryjskiej w historii Europy. Dowódcą zwycięskiej bitwy pod Komarowem był płk. Kornel Krzeczunowicz.

Specjalne podziękowania dla mieszkańców, władz samorządowych oraz organizatorów corocznych obchodów w Szczekocinach zostały przesłane przez Jakuba Czekaja na ręce: Alicji Koper – Dyrektor Społecznej Szkoły Podstawowej im. 8 Pułku Ułanów ks. Józefa Poniatowskiego; Jolanty Wójcik – Wiceprezes Stowarzyszenia Na Rzecz Rozwoju Edukacji w Szczekocinach „Nasza Szkoła”; Czesława Orlińskiego Prezesa Towarzystwa Kulturalnego im. T. Kościuszki w Szczekocinach.
Dn. 3 września 2017 r. Społeczna Szkoła Podstawowa w Szczekocinach przyjęła imię 8 Pułku Ułanów księcia Józefa Poniatowskiego. Z datą 3 września 1939 r. wspominamy 3 i 8 Pułk Ułanów, które pod Szczekocinami (Tęgobórz, Domki) starły się z niemiecką dywizją lekką. Co roku przy pomniku 8 Pułku Ułanów w Szczekocinach środowiska uczniów, mieszkańców Szczekocin i okolic, Rodziny Pułkowej z Krakowa spotykają się na patriotycznej uroczystości.
Uczestnikiem bitwy o Szczekociny był Michał Wołejko, żołnierz 8 Pułku Ułanów ur. 6 lutego 1916 r. w Gierwałach na Litwie. Oto fragment jego wspomnień: „Dnia 1 września 1939 r. wybuchła II wojna światowa i pułk nasz wyruszył na granicę w Woźnikach, gdzie czołgi niemieckie zaatakowały nas. Następnego dnia w lasach janowskich zestrzeliłem samolot niemiecki. Dnia 3 września dotarliśmy do Szczekocin i tam była prawdziwa bitwa w której sporo z nas zginęło...”
Pod Szczekocinami zginęli Jan Kuś, kpr Suski, ułan Mikołaj Bankowski, ułan Mikołajek (pochowani na cmentarzu w Szczekocinach), ułan Stanisław Stachowski (pochowany na cmentarzu w Nakle) ułan Andrzej Jarek (pochowany na cmentarzu w Słupi).
Cud nad Wisłą, zwycięska bitwa warszawska z 1920 r. to lekcja historii, która łączy minione pokolenia ze współczesnymi. Na pomniku Józefa Piłsudskiego w Zawierciu, wspominamy legionistów ze Szczekocin, uczestników wojny bolszewickiej: Józefa Adamczyka (odznaczonego Krzyżem i Medalem Niepodległości), Stanisława Górskiego, Wojciecha Dziubę, Jana Gaździckiego, Lonarda Gaździckiego, Aleksandra Grycnera, Jana Drożdzowskiego (odznaczonego Krzyżem i Medalem Niepodległości) Teodora Kałużyńskiego (odznaczonego Krzyżem i Medalem Niepodległości) Józefa Makiełło, Antoniego Strzeleckiego, Ludwika Wojciechowskiego. Zweryfikowany również Jan Górski i Piotr Pisarski. W obronie Warszawy zginął harcerz druh Beno ze Szczekocin.
Wiele wspomnień przekazał Jan Gaździcki ps. Kazik– szesnastoletni uczeń progimnazjum rosyjskiego z Zarzecza Szczekocin, ochotnik, żołnierz 2 Pułku Legionów, odznaczony Krzyżem Legionów oraz Medalem Polska Swojemu Obrońcy 1918-1921, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920 r.
Syn Jana Gaździckiego dziś prof. dr. hab. Jerzy Gaździcki z Warszawy kontynuuje tradycje niepodległościowe rodziny. Jako chłopiec ps. Gołąb wraz z ojcem Janem brał udział w Powstaniu Warszawskim. Obecnie jest prezesem jednego ze środowisk kombatanckich Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej oraz autorem niedawno wydanej książki „Pamięć o Powstaniu Warszawskim na Powiślu”.